Ik begin bij het begin. In 2016 vond mijn allereerste bezoekje aan de Duitse kermis plaats, en niet zomaar een, nee, die Größte Kirmes am Rhein, oftewel de kermis in Düsseldorf. De ene prachtige zaak na de andere, die ik eigenlijk alleen maar kende van foto’s en videos op het internet.
En toen liep ik een vrijevaltoren tegemoet. Ik ben gek op vrijevaltorens die blijven, ondanks hoe vaak je ze hebt gedaan, intimiderende apparaten die zo’n enorme klap adrenaline door je lichaam duwen als ze vallen. Het was dan ook niet gek dat ik even bij dit exemplaar wilde kijken, en ik was direct zeer gecharmeerd van de decoratie en beschilderingen op de attractie.
Ik voelde de vloer onder me trillen op het moment dat de motor werd gestart en volgde met mijn ogen de gondel die omhoog werd getrokken. Op een meter of vier bleef hij even stil hangen. Ik las de naam van de attractie: The Hang Over. Ik bezocht hem die dag nog een aantal keer, maar ‘s avonds gebeurde het echt.
Het was een warme zomeravond, en ik liep met een biertje in mijn hand het uitkijkdek van de toren op. Ik zag daar een gigantische rij staan, en de toren, die ook halverwege kon vallen, deed nu alleen het korte rit programma, helemaal naar de top stijgen, vallen, in- en uitstappen, en weer omhoog. Er werd een enorme show gegeven, en ik was ontzettend onder de indruk van de hoeveelheid mensen die stonden te wachten op een rit.
Ik heb er denk ik wel meer dan twee uur naar staan kijken. Ik weet nog dat ik zelfs bier bij ben gaan halen en daar ben blijven staan om te kijken. Noem me gek, maar de sfeer die daar op dat moment hing, was prachtig. Alles wat ik mooi vond aan de kermis werd in één klap gevangen: een prachtig Geëngineerde attractie, mooi gedecoreerd en een geweldige show waarmee ze echt een sfeer neerzetten van hier gebeurt het nu.
Op dat moment wist ik: deze toren wil ik ooit nabouwen. En toen ik thuis meer research ging doen naar de attractie, werd dat gevoel alleen maar sterker. Een strak en modern wagenpark, prachtige trailers en alles strak in de lak.
Er was alleen een probleem. Ik had al een vrijevaltoren. Ging ik er dan echt nog een bij bouwen of de bestaande vervangen? En als ik The Hang Over ging bouwen, wilde ik ook dat de gondel kon draaien, halverwege kon worden afgekoppeld én dat hij echt zou vallen.
Het idee om hem na te bouwen vervaagde wat, en andere projecten kregen voorrang. Maar elke keer dat ik The Hang Over weer tegenkwam, werd de wil om hem na te bouwen groter.
Ik heb lang zitten dubben en twijfelen, maar ongeveer twee jaar geleden nam ik het besluit: ik ga The Hang Over nabouwen. En dat begon bij het nog een keer opbouwen van de oude toren.
Direct nadat ik mijn oude toren nog een keer had gefotografeerd begon ik wat te experimenteren met een systeem om de gondel te laten draaien.
En dan begin je bij het begin in mijn geval was dat de technische tekening opvragen en is goed kijken hoe deze machine in elkaar zat.
Toen kon het tekenen beginnen, dat doe ik zelf altijd in studiO een digitaal lego programma,
Daarna kon het geld uitgeven beginnen,
Dit was de enige foto die ik had van het sorteren van alle onderdelen…een beetje een vage maar je snapt het idee !
Waarna het bouwen kon beginnen !
Het bouw proces liep voor zoon groot project, vrij soepel alles paste zoals ik het bedacht had, tot ik de machine begon te testen.
Ik had de gondel getest met het draai systeem voor ik deze versie ging bouwen, alleen heb ik gaandeweg wat aanpassingen gedaan aan het ontwerp van de gondel waardoor hij 300 gram zwaarder was geworden dan eerst getest. Resultaat de klap van de rem was zo hard dat lego onderdelen de kracht niet aankonden en braken.
Ik heb verschillende rem systemen geprobeerd maar alle onderdelen trokken krom of de gondel sloeg zo klem dat er geen beweging meer in te krijgen was. ik heb van alles geprobeerd lange remmen korte remmen wijde armen smalle armen maar niets leek te werken.
En na 4 maanden proberen en testen en ik denk wel 30 versies van een rem systeem kreeg ik het toch voor elkaar om de gondel op te vangen en veilig te laten landen !
Toen dat obstakel getackeld was en de toren werkte was het tijd voor het 2e deel van het project.
De aansturing, in de toren zitten 5 motoren 1 voor de gondel op te trekken 1 voor de rem 1 voor het afkoppel systeem halverwege de toren en 1 voor de aap heen en weer te laten bewegen, en een om de gondel te laten draaien. Ik wilde dit niet allemaal handmatig aan hoeven sturen dus ik wilde een centrale besturing bouwen. Iets wat ik nog nooit had gedaan maar waar ik aan begon onder het motto, ik heb het nog nooit gedaan, ik denk dat ik het wel kan.
Ik wilde het makkelijk kunnen meenemen dus ik besloot het in een koffer te bouwen.
Ik heb lang zitten twijfelen over het ontwerp, ging ik voor een precieze replica van het werkelijke besturingen’s paneel of probeer ik zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid te komen maar ook nog wat extra functies toe te voegen die handig zijn voor een lego variant. Ik heb voor dat 2e gekozen. Waarna de sticker deprint, de gaten geboord en de knoppen konden worden geplaatst. Daarna kon het aansluitfeest beginnen !
Ik heb ooit in een ver verleden wel is een seminar gevolgd over arduinos programmeren dus met goeie moet begon ik de code te schrijven en na wat vallen en opstaan begon het nog te werken ook!
Het grootste plezier in het bouwen van dit soort attracties haal ik uit het toevoegen van kleine details.
Zo heb ik sinds 2 jaartjes een adresje waar ik op lego full color kan laten printen. Dat heb ik een paar keer op kleine schaal getest bij de Airborne en bij de FunFactory maar nu wilde ik het iets groter aan pakken.
Alle vrachtwagens, kassa borden en kenteken platen zijn voorzien van een print.
